Dziecięce zaburzenia rozwoju
Jednym z bardziej znanych w świadomości społecznej zaburzeń rozwoju dzieci jest autyzm. To złożone zaburzenie rozwojowe związane z zaburzeniami funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Dzieci autystyczne jawią się jako “trudne”, czasem po prostu niegrzeczne. W rzeczywistości jednak problem jest znacznie głębszy.
Diagnoza: autyzm
Autyzm należy do całościowych zaburzeń rozwojowych, co oznacza, że obejmuje wszystkie sfery funkcjonowania dziecka – psychikę, sprawność fizyczną, integrację zmysłową oraz świat emocji. Często sprowadza się to do poważnych zakłóceń zdolności komunikowania uczuć oraz nawiązywania i podtrzymywania relacji interpersonalnych. Wiążą się z tym również zachowania stereotypowe, powtarzalne, a także trudności w integracji wrażeń zmysłowych. Ten ostatni aspekt często wiąże się z rzeczywistą dysfunkcją słuchu, wzroku lub narządów mowy.
Autyzm rozpoczyna się już we wczesnych etapach rozwoju dziecka – rozpoznanie jest uzasadnione, jeśli pierwsze objawy zauważone są już w ciągu pierwszych trzech lat życia dziecka. W późniejszym okresie zaburzenia tego typu mogą byś diagnozowane jako atypowy autyzm Bydgoszcz, a szerzej jako zaburzenia autystyczne, zespół Aspergera, zespół Retta i inne zaburzenia ze spektrum autyzmu.
Terapia autyzmu
Autyzm nie jest uleczalny. To zaburzenie, którego nie da się całkowicie wyeliminować, jednak jeśli jest wcześnie rozpoznany i dziecko zostaje szybko objęte specjalistyczną opieką terapeutyczną, istnieje możliwość dość skutecznej poprawy funkcjonowania młodego człowieka. Pozwalają na to określone metody pracy z dziećmi autystycznymi oraz przede wszystkim cierpliwość i praca rodziców. Ewentualne leczenie farmakologiczne nie ma na celu usuwania objawów autyzmu, a jedynie łagodzenie towarzyszących im innych dysfunkcji lub zaburzeń współwystępujących.
W leczeniu – czy raczej terapii – autyzmu przyjmuje się zazwyczaj założenie o konieczności wszechstronnego rozwoju. Dlatego często terapia to skorelowany program zajęć, począwszy od aktywności fizycznej, usprawniających świadomość własnego ciała, poprawiających równowagę i wzmacniających mięśnie, przez zajęcia stricte terapeutyczne – arterapię, dogoterapię, muzykoterapię – aż po zajęcia przypominające szkolne ćwiczenia: rysowanie, pisanie, liczenie, zabawy integracyjne itd.
Dzieci powinny mieć również kontakt z logopedą – zniwelowanie wad wymowy czy pokonanie zaburzeń rozwoju narządów mowy może znacząco wpłynąć na jakość komunikacji między dzieckiem a innymi osobami.
