Kto jest narażony na zespół cieśni nadgarstka?
Zespół cieśni nadgarstka występuje u 3% do 6% społeczeństwa. Pojawia się u osób po 50 roku życia, choć coraz młodsze osoby skarżą się na drętwienie, mrowienie i dolegliwości bólowe w okolicach nadgarstka i palców.
Zmiany dotyczą zazwyczaj ręki dominującej. Częściej pojawia się u kobiet niż mężczyzn. Do pojawienia się zespołu cieśni nadgarstka predysponuje wykonywanie pracy polegającej na wykonywaniu powtarzalnych ruchów, które obciążają szczególnie dłonie – są to głównie prace biurowe, przy komputerze, gra na instrumentach i wiele innych.
Czym jest zespół cieśni nadgarstka?
Zespół cieśni nadgarstka jest wynikiem ucisku na nerw pośrodkowy mięśni przedramienia, który powstaje w kanale nadgarstka. Nadgarstek składa się z wielu stawów, które pozwalają człowiekowi wykonywać różne ruchy dłonią.
W kanale nadgarstka przypominającym tunel znajduje się nerw pośrodkowy i ścięgna mięśni odpowiedzialnych za zginanie palców, które są niezwykle ciasno ułożone, dlatego w przypadku jakiegokolwiek obrzęku, zapalenia, czy przerostu więzadła poprzecznego dochodzi do niedokrwienia i ucisku na nerw pośrodkowy.
Jakie są przyczyny pojawienia się zespołu cieśni nadgarstka?
Przyczyn zespołu cieśni nadgarstka może być bardzo dużo, między innymi urazy, ciąża, menopauza i różne schorzenia takie jak: cukrzyca, choroby tarczycy, niewydolność nerek, alkoholizm, dna moczanowa, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba nowotworowa, sarkoidoza, akromegalia, otyłość, wynikać one mogą również ze specyfiki wykonywanej pracy.
Kto jest narażony na zespół cieśni nadgarstka?
Zespół cieśni nadgarstka staje się dość powszechnym schorzeniem, gdyż dotyka szeroką grupę osób od sportowców, informatyków, muzyków, pracowników biurowych i tych, którzy wykonują powtarzalne ruchy ręką przed długi czas, po kobiety w ciąży. Początkowe objawy w postaci drętwienia, a także mrowienia okolic nadgarstka i palców, występującego tuż po przebudzeniu, są ignorowane i mylone z przyjmowaniem niewłaściwej pozycji podczas snu.
Konsekwencje nieleczenia zespołu cieśni nadgarstka mogą być bardzo poważne, dlatego warto, w przypadku pojawienia się jego objawów, poddać się odpowiedniej diagnostyce i podjąć leczenie.
Jak zapobiegać zespołowi cieśni nadgarstka?
Ignorowanie dolegliwości wynikających z zespołu cieśni nadgarstka może doprowadzić do nasilenia się objawów, osłabienia funkcji dłoni oraz zaniku mięśni, co utrudni codzienne funkcjonowanie i wykonywanie najprostszych czynności. W zapobieganiu zespołowi cieśni nadgarstka niezwykle ważna jest profilaktyka.
Dla osób pracujących przy komputerze opracowano specjalną ergonomiczną klawiaturę oraz myszkę, które chronią nadgarstek przed przeciążeniem.
Poza tym zarówno biurko jak i krzesło obrotowe powinny wymuszać przyjęcie prawidłowej postawy w trakcie wielogodzinnej pracy w pozycji siedzącej.
Niezwykle korzystne są krótkie przerwy w pracy, umożliwiające odpoczynek przeciążonym nieustanną pracą rękom, a także wykonanie kilku ćwiczeń rozciągających mięśnie nie tylko nadgarstka, ale również ramion i przedramion oraz rąk.
Korzystny wpływ na stan nadgarstka i rąk będą miały ćwiczenia polegające na:
- zginaniu i prostowaniu nadgarstka,
- strzepywaniu rąk i palców,
- wykonywanie nadgarstkami okrężnych ruchów,
- ściskanie ręki w pięść,
- złączanie i rozstawianie palców.
Ważnym elementem profilaktyki jest utrzymywanie ciała w dobrej kondycji fizycznej, unikanie używek, zdrowe odżywianie i zachowanie prawidłowej wagi ciała.
Osoby odczuwające dolegliwości bólowe mogą podjąć rehabilitację przeciążonego pracą nadgarstka w postaci ćwiczeń leczniczych oraz zabiegów takich jak między innymi laseroterapia i ultradźwięki.
Jak zdiagnozować zespół cieśni nadgarstka?
Elektromiografia, czyli EMG jest badaniem oceniającym funkcjonowanie nerwów obwodowych, mięśni i połączeń nerwowo – mięśniowych. Wykonuje się ją za pomocą elektrod płytkowych lub igłowych. Pozwala wykryć wiele schorzeń w ich wczesnym stadium, między innymi zespół cieśni nadgarstka. Badanie jest bezbolesne i nieinwazyjne.
Podczas EMG stymuluje się nerw krótkotrwałymi impulsami elektrycznymi o niewielkim natężeniu, które podaje się przez skórę pacjenta. Rejestruje się reakcję nerwów na bodźce, co pozwala ocenić ich stan i podjąć właściwe działania, zmierzające do likwidacji dolegliwości związanych z zespołem cieśni nadgarstka. Nie ma więc potrzeby aby się obawiać tego, jak zdiagnozować zespół cieśni nadgarstka.
