USG brzucha dla dziecka – w jakim celu najczęściej wykonuje się badanie?
Obrazowanie ultrasonograficzne jamy brzusznej dzieci jest bezpiecznym, nieinwazyjnym badaniem, które wykorzystuje fale dźwiękowe, aby uzyskać wyraźny obraz narządów wewnętrznych i naczyń krwionośnych w obrębie brzucha dziecka. Ultradźwięki nie używają promieniowania jonizującego, nie mają znanych, szkodliwych skutków i są szczególnie cenne przy diagnozowaniu bólów brzucha, miednicy lub moszny u dzieci.
Czym jest USG brzucha dla dziecka?
Ultradźwięki są bezpieczne i bezbolesne. Wytwarzają obrazy wnętrza ciała za pomocą fal dźwiękowych. Obrazowanie ultrasonograficzne nazywane jest również ultrasonografią, sonografią lub USG. Polega ono na zastosowaniu małego przetwornika, sondy, i żelu ultradźwiękowego umieszczonego bezpośrednio na skórze. Fale dźwiękowe o wysokiej częstotliwości są przekazywane z sondy przez żel do ciała. Przetwornik zbiera dźwięki, które odbijają się od niego, a następnie komputer wykorzystuje te fale dźwiękowe do strwożenia obrazu. Badania USG nie wykorzystują promieniowania jonizującego. Obrazy ultrasonograficzne są rejestrowane w czasie rzeczywistym, więc mogą pokazać strukturę i ruch narządów wewnętrznych, a także krew przepływającą przez naczynia krwionośne.
USG jest nieinwazyjnym badaniem medycznym, które pomaga lekarzom diagnozować i leczyć schorzenia.
Kiedy przeprowadza się USG brzucha u dzieci?
Badanie ultrasonograficzne może być przeprowadzone w celu zdiagnozowania wielu schorzeń wyrostka, żołądka, wątroby, woreczka żółciowego, śledziony, trzustki, jelita, nerek, pęcherza, jąder, jajników lub macicy. Mogą być przydatne przy diagnozowaniu zapalenia wyrostka robaczkowego, które jest najczęstszą przyczyną nagłej operacji brzusznej inną niż urazy. To badanie pomaga określić lekarzowi źródło bólu brzucha, np. kamienie żółciowe, nerkowe, ropnie. Zdarza się też, że służy ono przy biopsjach do monitorowania ruchu igły. W ten sposób można też określić lokalizację nieprawidłowego płynu w jamie brzusznej lub pomóc w ustaleniu przyczyn wymiotów u małych dzieci.
Jak powinniśmy przygotować się do USG brzucha dziecka?
Przede wszystkim dziecko powinno być ubrane w wygodne, luźne rzeczy. Prócz tego przygotowanie zależy od wieku dziecka i przyczyn badania. Najlepiej jest się stosować do zaleceń naszego lekarza. Często nie wymagane jest specjalne przygotowanie, powinno ono normalnie jeść i ostatni posiłek spożyć 1-2 godziny przed badaniem. Dzieci powyżej drugiego roku życia zazwyczaj powinny mieć lekką dietę 2 dni przed badaniem i zażyć Espumisan dawkowany odpowiednio do wieku. Dzieci w wieku szkolnym powinny stosować lekką dietę 3 dni przed badaniem i Espumisan odpowiednio do wieku. Przy szczególnych wskazaniach medycznych związanych z chorobami układu moczowego u małych dzieci też nie ma szczególnych wskazań. Starsze dzieci powinny na godzinę przed USG wypić pół litra wody niegazowanej, a dzieci w wieku szkolnym do litra. Badanie w takiej sytuacji jest wykonywane z pełnym pęcherzem.
Jak przebiega USG brzucha?
Zazwyczaj podczas badania najpierw na odpowiednią część ciała nakłada się żel na bazie wody. To pomaga przetwornikowi zapewnić bezpieczny kontakt z ciałem i wyeliminować kieszenie powietrzne pomiędzy nim a skórą. Mogą one bowiem blokować fale dźwiękowe. Badanie wykonuje się przy użyciu samego przetwornika. Na koniec zostaniemy poproszeni o ubranie się i zaczekanie, aż lekarz przejrzy obrazy ultrasonograficzne. Zazwyczaj cała procedura trwa około 30 minut.
Badanie jest bezbolesne i łatwo tolerowane przez większość dzieci. Najpierw maluch poczuje żel na skórze a potem mocno dociskany przetwornik, który lekarz przesuwa w tę i z powrotem, aż uchwyci pożądane obrazy. Może występować minimalny dyskomfort związany z ciśnieniem, które powstaje kiedy urządzenie jest dociskane do badanego obszaru. Z tego względu jeżeli obszar jest wyjątkowo czuły nasz maluch może odczuwać ucisk lub niewielki ból.
Po zakończeniu badania żel jest usuwany ze skóry dziecka i może ono wznowić normalne czynności.
Kto analizuje wyniki badania USG Brzucha?
Radiolog, lekarz specjalnie przeszkolony do nadzorowania i interpretowania wyników badań, analizuje obrazy i przekazuje podpisany raport lekarzowi rodzinnemu lub innemu specjaliście, który skierował nas na ten zabieg. Zwykle nasz lekarz dzieli się z nami wynikami. W niektórych, szczególnych przypadkach radiolog może omówić wyniki bezpośrednio z pacjentem po zakończeniu badania.
